Çocukluğumun en güzel anıları karlı kış zamanlarına aittir. Kuzina başında 14 numara gaz lambası eşiğinde pilli radyodan dinlenen radyo tiyatroları aklımda kalan en özlediğim anları oluşturuyor.
Kuzinanın üzerinde fındık kavurmak da en sevdiğim lezzet anılarım içinde yer alıyor. Bir de buna közde mısır ilave olunca bunun lezzetine doyum olmaz.
Benim en sevdiğim hava durumu karlı, boranlı, fırtınalı ortamlardır. O açıdan kar yağmaya başladı mı pencereden hiç ayrılmazdım. Sürekli ne kadar kar yağdığını merak ederdim.
Kış gecelerinde pencereden kar yağışını izlemek hep hoşuma giderdi. Sürekli pencerede bir çocuk belli ki babaannemin hoşuna gidemezdi. Bana sürekli kar yağışına baka derdi. Ben de sebebini sorduğumda, geceleri kar yağışına bakarsan utanır yağmaz dediğimi daha dün gibi hatırlıyorum.
Şimdi, günümüzde ne dedem, ne babaannem ne de kar yağışı kaldı. Çocukluk anılarım hala tazeliğini korusa da biliyorum ki o zamanlara da artık dönüş yok.
Metin ve fotoğraf: İsmail Şahinbaş
