Bir görev addettim bunu kendime.
Oturdum kalemi, aldım elime.
Bu övgü az bile memleketime!
Başkadır memleket sevdamız bizim,
Bir cennettir benim Karadeniz’im…
Artvin’den başladım atma türküye.
Önce Karadeniz, sonra Türkiye.
Geçtim memleketim güzel Rize’ye.
Yeşildir mavidir rengimiz bizim,
Doğa harikası Karadeniz’im…
Rizeli dedin mi! öyle orda dur.
Karadeniz gibi, kabarır durur.
“İnsanı asabi” biraz sert olur.
Velâkin yufkadır içimiz bizim,
Lafla anlatılmaz Karadeniz’im…
Trabzon cennetin bir diğer adı.
Uzun göl Sümela Sultan Muradı.
Bordo mavi, Avrupayı salladı.
Dünyaya duyuldu şanımız bizim,
Şanına laiktir Karadeniz’im…
Gümüşhane Bayburt komşularımız.
Yiğit olur bizim uşaklarımız.
Başarı dendi mi her yerde varız.
İnsana hizmettir işimiz bizim,
Ne güzeldir benim Karadeniz’im…
Giresun’dan yolum düştü Ordu’ya.
Samsun’dan Sinop’tan Kastamonu’ya.
Güzelliği bedel bütün Dünya’ya.
Amasya Çorum’u sesimiz bizim,
Sevdalıyız sana Karadeniz’im…
Bende çok ayrıdır Tokat’ın yeri.
Söylemesem olmaz yeni illeri.
Varlıkları mutlu etti bizleri.
Düzce Bartın yeni ilimiz bizim,
Doğudan batıya Karadeniz’im…
Zonguldak Karabük maden yatağı.
Anılarla dolu şu Bolu dağı.
Yakına getirdim ben en uzağı.
Her yere uzanır elimiz bizim,
Türkiye’nin kalbi Karadeniz’im…
Söylemesem eksik kalır şiirim.
Seksen bir vilayet benim şehirim.
Hepisini de ayrı ayrı severim.
Her şeyden kutsaldır Ülkemiz bizim,
Ülkemin başkenti Karadeniz’im…
Ağ misali ördük, tüm Türkiye’yi.
Boşuna yazmadım bu hikâye’yi.
Dışa durdum, içimdeki sevgi’yi.
Tarifsizdir vatan sevgimiz bizim.
Ne mutlu sana ey Karadeniz’im,
Ne mutlu sana ey KARADENİZ’LİM..!
Nevzat Yazıcı
Antolojisi Şiirleri
